Vanaf dat moment genoot ik intens van mijn gezinnetje. Mijn borstvoeding was goed op gang gekomen en ik werd elke dag een stukje sterker.

Ik ging ook steeds meer de mensen om mij heen missen. Je wereld wordt gewoon heel klein voor en na je bevalling. Toen was dat erg fijn, maar naderhand kreeg ik steeds meer zin om weer te beginnen met werken.

Begin mei ben ik weer aan de slag gegaan op kantoor. Ik werk nu 16 uur en langzamerhand wil ik dat weer gaan opbouwen. Het bijzondere is dat mijn werkgever ook de mogelijkheid biedt om Benjamin mee naar kantoor te nemen. Ik heb zijn campingbedje naast mijn bureau staan en een aparte ruimte waar ik hem kan voeden en verschonen. Als moeder van mijn eerste kindje waardeer ik dit heel erg, omdat ik weet dat dit geen gegeven is en dat veel andere bedrijven hier een andere visie op hebben. Daarnaast zou ik het erg moeilijk vinden om Benjamin naar het KDV of een gastouder te brengen nu hij nog zo jong is. In het begin vond ik het al moeilijk om hem achter te laten bij mijn moeder haha.

Voor veel moeders is dit geen mogelijkheid en soms is het ook geen optie om je kindje mee te nemen naar je werkplek. Maar wanneer dit mogelijk is, zou voor veel moeders fijn zijn. Ik ervaar dat ik langzaam Benjamin los kan laten en dat het ook goed is om naast moeder te zijn ook iets voor jezelf te hebben waar je je ei in kwijt kan. Of dit nu een baan in loondienst is, je werkt als zpp’er of een hobby hebt. Moeder zijn is altijd kiezen wat het beste is voor je kindje, maar daarin mogen we onszelf niet vergeten als moeders en vrouwen.

Nu Benjamin vier maanden is, zit ik al redelijk in een flow van een werkende moeder zijn. Toch blijft het af en toe spannend, omdat ik nooit echt weet wat voor dag het zal worden. Ik denk niet dat ik erg veel veranderd ben als persoon, maar ik stel nu wel wat makkelijker prioriteiten en begin in te zien wat er nu echt toe doet.